Buddhabhushan Jadhav

तिला कधी नग्न पाहिलं का? काय म्हणालात?शरीराने? नाही.! नग्न शरीर पाहून फक्त वासना शमते. पण तिच्या विचारांची नग्नता पाहून माणूस तृप्त होतो.! कसं???? हम्मम...! तर.. विचारांची नग्नता.! तुम्ही कधी पाहिला एखादा माणूस(म्हणजे यात पुरुष आणि स्त्री दोघेही आले) नग्न अवस्थेत. पण तिला एकदा नक्की पाहिलं पाहिजे नग्न.! अगदी शरीराने, मनाने आणि विचाराने देखील.! तिला शरीराने नग्न पाहिलं की पुरुष तिच्यात रिता होतो. आणि विचाराने नग्न पाहिलं की तिच्यात सामावू लागतो. तिच्या विचारांचं नग्न असणं समाजाला कधीच मान्य नाही.            तिला तिच्या स्त्री असण्याचा कधी कमीपणा वाटू नये. ती चारचौघात मासिक पाळी,सेक्स, आकर्षण या विषयावर बोलायला ती लाजत नाही. रात्रीच्या त्या प्रामाणिक सहवासानंतर तिच्या स्त्रीत्वाला ती कधी चारभिंतीच्या आत त्याच्यापासून लपवत नाही. ही गोष्ट ती मान्य करते की शरीर सुख ही तिची गरज आहे अगदी त्यांच्यासारखी.              बऱ्याच वेळेला आपण माणसं नग्न या शब्दात गफलत करतो. माणसाच्या अंगावर कपडे नसणं म्हणजे नाग...

"ऐ ऐक ना.! मला काय वचन देणार तू आज." ती माझ्या खांद्यावर डोकं ठेवत बोलली. मी तिचा हातातील बोटांमध्ये माझ्या हाताची बोटे अडकवत,"काय वचन हवंय माझ्याकडून.!" ती,"काय देऊ शकतोस?" मी,"काहीच नाही.!" ती(हसून),"हेच तुझं असणं कधी बदलू नकोस.!" मी,"तुला का असं वाटलं की मी कोणासाठी बदलेल म्हणून." ती,"खरचं रे! जसा आहेस तसाच रहा.बरं ते सोड! माझ्याकडून कोणतं वचन हवंय?" मी,"कोणतं वचन घेऊ? काय देऊ शकतेस तू?" ती,"तू सांग काय हवंय! मी तर माझं सर्वस्व तुला दिलंय.!" मी(तिच्याकडे बघत)," हेच तर नकोय मला.मला तू हवी आहेस.तुझं सर्वस्व नकोय. तुला काय वाटतं, मी तुझ्या शरीरावर प्रेम करतो. तसं नाहीये गं! तुला माहीत आहे ना. मी तुला कधीच बेबी,जानू, शोना,राणी म्हणून हाक मारत नाही.मला भीती वाटते गं!माझं असं हाक मारण तुझे अस्तित्व नाकारण्याची सुरुवात नको व्हायला.  मला आज एक वचन दे! तू स्वार्थी होशील." ती(घाईने माझ्या खंड्यावरचे डोके काढून माझ्याकडे बघत),"काय?" मी(तिला मिठीत ओढत), "खरंच! मल...

           मला आजचा दिवस आवडला. भावना व्यक्त करण्याचा दिवस. कुठेतरी वाटत होतं आज आपण ही व्यक्त व्हावं.म्हणजे कसं! मनात साचलेलं प्रेम, मैत्री, रुसवे-फुगवे सगळं बोलून मोकळं व्हावं. आणि पुन्हा नव्याने काहीतरी साठवाव मनात. तसं तर आपण रोजच बोलतो. पण थोडं वेगळं बोलणार आहे मी. कदाचित तु म्हणशील आज याला काय झालं. पण आज मी बोलणार आहे. कारण हे बोलण्यासाठी मी खूप वाट पाहिली आहे.असं नाही की मला तुझ्याशी बोलण्यासाठी खूप विचार करावा लागतो किंवा हिंमत एकवटावी लागते. फक्त आज इतरांचं व्यक्त होणं बघून मलाही व्यक्त व्हावंसं वाटलं.            खरं तर व्यक्त होणं म्हणजे काय हे मला कधीच कळत नाही. आता लिहीत आहे तरीही त्याशब्दचा शब्दशः अर्थ मी लावु शकतो पण मार्मिक अर्थ कळतं नाहीये. गेला आठवडाभर मी मानसिक प्रेम आणि शारीरिक प्रेम यावर वाचलं, ऐकलं, विचार केला. पण तुला माहीत आहे. मला प्रेम म्हणजे काय?हेच अजून उमजलेलं नाही. कारण प्रेमाच्या व्याख्येला ज्या उपमा असतात त्या माझ्या वास्तववादी आयुष्याला कधी लागू झाल्य...

           आजच्या दिवसाची सुरुवात खूप वाईट होती. असं म्हटल तर वावगं ठरणार नाही. सकाळी उठायला उशीर झाला.उठायला उशीर म्हणून आवरायला उशीर आवरायला उशीर म्हणून Lecture ला उशीर. त्यामुळे वर्गात गेल्यावर ही जे चालू होतं ते कळेना. कारण तिने सकाळपासून एक मेसेज ही केला नाही. आणि मी कॉल केला तर उचलत नव्हती. त्यामुळे चिडचिड व्हायला लागली. त्यात भर म्हणून की काय नंतर पुन्हा 2 Lecture Off मिळाले. तेव्हा ही मी आजूबाजूचं जग विसरून फक्त तिला कॉल करण्यात लागलेलो शेवटी न राहवून तिला व्हाट्सअप्प ला मेसेज केला. 'मी Free आहे येतेस का?' काही सेकंदात मेसेज सिन झाला पण रिप्लाय काही केल्या येईना. तसाच रागारागात येऊन कॅन्टीनला बसलो. तर काही वेळातचं ती माझ्या समोरच्या खुर्चीवर येऊन बसली.मी तिला ओळखत नसलेल्या आविर्भावात तिथून उठून बाजूच्या टेबलवर जाऊन बसलो. तर तिथेे येऊन बसली. बराच वेळ शांत बसल्यावर जेव्हा ती शांतता बोलायला लागली. तिने हळूच एक पिवळा गुलाब माझ्या समोर धरला आणि बोलली, "आयुष्यभर माझ्या सोबत राहशील." मी ते फुल घेतलं पण गप्प होतो. असं नव्हतं की मल...

           प्राथमिक शाळेत असताना परीक्षेला एक प्रश्न यायचा लिंग बदला . मुलगा - मुलगी, बैल - गाय, नवरा - बायको, म्हातारा - म्हातारी इ. या प्रश्नाचे पाच मार्क पक्के असायचे. कारण लिंग ही संकल्पना आपल्याकडे मुलं लहान आहे.तेव्हाच ठासून भरली जाते. 'रडू नकोस! तू काय मुलगी आहेस रडायला?' हा मुलांवर होणार सांस्कृतिक संस्कार. तर मुलींना भाऊ मोठा असला तरी,'तुझा दादा आहे ना! मग त्याला दे ती वस्तू.!' हा मुलींवर होणार सामाजिक संस्कार. मुलं जसं जशी मोठी होऊ लागतात.तसं त्याच्या व्यक्तिमत्त्वात, वागण्यात, बोलण्यात समाज डोकावू लागतो. जर तू मुलगा आहेस तर तुला रडून चालत नाही. तू आक्रमकचं असला पाहिजे. आणि जर तू मुलगी आहेस तर तू सहनशील हवी. तू नम्र हवी. तू आज्ञाधारक हवी. हा झाला समाजाने प्रत्येक मुलामुलीला घातलेला चष्मा.            मुलं थोडे मोठे झाले की एक नवीन संकल्पना शिकतात. ' स्त्री-पुरुष समानता ' पण ही संकल्पना कळेपर्यंत समाजाने आपल्याला असे काही घडवलेलं असतं की आपण समाजाच्या भाषेत बोलू लागतो. म्हणजे कसं बघा.! आपण आधुनिक काळात वावरतो ...